در بسیاری از موارد پارگی رباط صلیبی قدامی به تنهایی اتفاق نمیافتد...
بلکه پارگی های دیگر و یا حداقل آسیب به منیسک داخلی، خارجی، سایر رباط های زانو خصوصا رباط طرفی داخلی همزمان با پارگی رباط صلیبی اتفاق میفتد و پزشک و بیمار ویا فرد آسیب دیده باید متوجه این مسئله باشند و در حین عمل جراحی و پیش و پس از آن آسیب های همراه شناخته شود و تحت درمان مناسب قرار گیرد. به عنوان مثال اگر کشیدگی و یا حتی پارگی رباط طرفی-داخلی همراه با پارگی رباط صلیبی اتفاق افتاده باشد، اغلب پیش از عمل جراحی بازسازی رباط صلیبی، درمان پارگی ویا کشیدگی رباط طرفی-داخلی به روش غیرجراحی با بی حرکتی و زانوبند های مخصوص (Hinged Knee-Brace) انجام میشود و در ضمن بسیاری از پارگی های جزئی مینیسک دیسکی بدون جراحی قابل درمان است و در صورت پارگی وسیع تر در جوانان و ورزشکارن سعی در حفظ منیسک و ترمیم آن خواهد بود، مگر اینکه پارگی غیرقابل ترمیم باشد یا تعویض مفصل انجام شود
بهترین بافت برای جایگزینی رباط صلیبی قدامی (ACl)
معمولا برای بازسازی رباط صلیبی قدامی از تاندون خود فرد استفاده میشود....
و تاندون کشککی به روش BTB که در این روش تاندون کشککی (پَتلار) همراه با تکه ای از استخوان کشکک و استخوان تیبیا ( درشت نی ) برداشته میشود و برای بازسازی رباط ACL مورد استفاده قرار میگیرد.
همچنین از تاندون هامسترینگ میتوان استفاده کرد و روش معمول استفاده از دو تاندون همسترینگ شامل سِمی تندینوزوس و گِرَسیلیس میباشد ولی اخیراُ برای این که کمتر از قدرت همسترینگ کاسته شود تنها از تاندون سمی تندینوزوس استفاده میشود و به شکل سه لا آماده و جایگزین رباط ACL میشود . به علاوه استفاده از تاندون از بانک تاندون ( که از کاداور یا جنازه تهیه شده است ) به نام آلوگِرَفت مرسوم شده است و تحقیقات انجام شده نشان دهنده نتایج خوب و نزدیک به استفاده از تاندون خود فرد ( اُتوگِرَفت) بوده است . البته تحقیقاتی برای استفاده از نسوج و مواد سنتِتیک و مصنوعی برای جایگزینی و بازسازی رباط صلیبی قدامی انجام شده است ولی نتایج موفقیت آمیزی به دست نیامده است .
آیا رباط صلیبی قدامی یا ACL عصب رسانی دارد ؟
بهتر است بدانیم رباط ها من جمله رباط صلیبی قدامییا ACLسیستم عصب رسانی پیچیده ای دارند
و نباید آنها را به صورت یک ریسمان بی حس و بی عصب تصور کرد و تخمین زده شده است که حدود 1 درصد بافت رباط صلیبی قدامی بافت های عصبی تشکیل میدهند و قسمت عمده بافت ها و رشته های عصبی مربوط به رباط صلیبی قدامی در سطح آن و در زیر لایه سینوویوم (Sub Synovial layer) قرار گرفته است و این بافت های عصبی در برگیرنده ی رسپتورهای مکانیکی (Mechanoreceptors) هستند که قادر به تشخیص تغییر کشش در زوایای مختلف و در حین حرکت بوده و میتوانند فرد را در حین حرکات روزمره و یا خصوصا ورزشی متوجه تغییر در جهت ،سرعت و شتاب حرکت بکنند.
این رسپتورها یا گیرنده های عصبی موجود در رباط صلیبی قدامی یا ACL عبارتند از رسپتورهای رافینی (Ruffini receptors) و همچنین کارپوسکول های پاچینی (Pacinian corpuscules) و اورگان های گلجی (Golgi tendon organs) و همچنین رشته های عصبی آزاد.