مکانیسم پارگی تاندون ها و رباط ها چگونه است؟

خواندن این مقاله 8 دقیقه طول میکشد

مکانیسم پارگی یک تاندون یا رباط بسته به مفصل و بسته به محل قرار گرفتن تاندون یا رباط متنوع و متعدد است…

و بحث در مورد مکانیسم وارد شدن آسیب ها به تاندون و رباط و مفاصل و سایر نسوج در مفاصل تحت عنوان مبحثی به عنوان پاتوژنز (Pathogenesis) بحث می شود و بافت آسیب دیده را پاتولوژیک (Pathologic) می نامیم یعنی بافتی که دچار پاتولوژی (Pathology) یا آسیب شده است.

برای مثال در پارگی تاندون روتاتور کاف ممکن است آسیب مستقیم هم باعث پارگی بشود ولی مکانیسم یا پاتوژنز با یک گیر کردن تاندون روتاتور کاف و در بین دو قسمت استخوانی که یک قسمت شامل استخوان سر بازو در قسمت توبروزیته و قسمت دیگر زایده آکرومیون (Acromion) که عملا سقف استخوان سر بازو (Humerus Head) را در مفصل شانه تشکیل می دهد به علت گیر کردن تاندون در بین این زواید استخوانی اتفاق می افتد که به اصطلاح سندروم ایمپینجمنت (Impingment Syndrome) یا سندرم گیر افتادگی گفته می شود.

سر استخوان بازو همانطور که گفته شد زیر یک سقف استخوانی که زایده آکرومیون گفته می شود قرار دارد که این زایده استخوانی مربوط به استخوان کتف یا اسکاپولا است و سر استخوان بازو یا هومروس دو برجستگی استخوانی دارد که موسوم به توبروزیته بزرگ (Greater Tuberosity) و توبروزیته کوچک (Lesser Tuberosity) هستند و این برجستگی های استخوانی محل چسبندگی تاندون غضلات روتیتور کاف که توضیح داده شد هستند و به توبروزیته بزرگ تاندون عضلات سوپرااسپیناتوس و اینفرااسپیناتوس می چسبد و به توبروزیته کوچک تاندون عضله ساب اسکپولاریس و در سندروم گیرافتادگی یا ایمچینجمنت عملا تاندون عضله روتاتور کاف خصوصا تاندون عضله سوپرااسپیناتوس بین توبروزیته بزرگ و زایده آکرومیون گیر میفتد و به تدریج پاره می شود.

در ضمن با بالا رفتن سن قسمتی از تاندون روتیتور کاف خصوصا سوپرااسپیناتوس دچار کم خونی می شود و یک زون آواسکولار یا هیپوواسکولار پیدا می کند که این قسمت مستعد پارگی می شود و ممکن است با ضربات و کشش های کوچک حتی مثلا هل دادن یک در یا جسم نه چندان سنگین و یا بلند کردن یک جسم نسبتا سبک دچار پارگی شود و یا حتی بدون هیچ فشار ناگهانی به مرور زمان و در اثر بالا و پایین بردن مکرر شانه دچار پارگی شود که این پارگی به اصطلاح دژنراتیو (Degenerative Tear) گفته می شود.

یکی از نکات مهم در جراحی های ارتوپدی نحوه گره زدن (Knot Tying) است

در جراحی های باز نحوه سوچور کردن یا بخیه کردن و گره های جراحی به دو نوع کلی Separate یا جدا از هم و Continous یا در امتداد هم طبقه بندی می شود.

یکی از ابزار های مورد استفاده در جراحی آرتروسکوپی مفاصل زانو و شانه لاسو Lasso یا Suturelasso است.

این وسیله ی باریک، نوک تیز و توخالی که Curve ها یا زوایای متنوع و مختلفی دارد و سایز های متنوعی هم دارد برای عبور دادن نخ سوچور یا بخیه از بافت هایی مثل منیسک، تاندون، لبروم و بافت هایی که نیاز به ترمیم دارند در مفاصل مورد استفاده قرار می گیرد.

از جمله ابزارهایی که برای فیکس کردن یا تثبیت رباط به استخوان در جراحی مفاصل من جمله در زانو و شانه مورد استفاده قرار می گیرد می توان از اندوباتن (Endobutton)، پیچ انترفرانس یا اینترفرانس (Interfererce Screw) و نوع بیلوژیک آن که پیچ بایو (Bioscrew) نامیده می شود و اپرفیکس (Apperfix) نام برد.